Agra

Vandaag is het zover! We vertrekken van Jaipur naar Agra. En wat is er te zien in Agra? De Taj Mahal of op z'n Indiaas, Taj Mahil. Een van de 7 wereldwonderen. Agra was ook de voormalige hoofdstad van India.

We vertrekken vanuit Jaipur. Op weg naar de Taj zullen we ook nog Fatehpur Sikri bezoeken. Deze staat ook genoteerd bij UNESCO. Het is een spookstad tevens hoofdstad van de Mughal Emperor Akbar. Het is in goede staat gebleven en kleurrijk door het rode zandsteen, gebouwd in 1569. Het is toen verlaten omdat er geen voorzien van water meer was.

We komen aan en nemen een gids. We kopen een foreigner en een indian kaartje. Dit keer lukt het...:) Het verschil is niet zo groot, 250 tov 50 roepies. De gids geeft ons een rondleiding en verteld dat Akbar drie vrouwen had ieder met een eigen religie; hindoe, moslim en christen. Dit komt terug in de vormgeving van de gebouwen.

We komen langs een grasveld waar rechtspraken en bijeenkomsten werden gehouden door Akbar en zijn metgezellen. Hier staat een ook een steen en wanneer er een vonnis was geveld. Moest men z'n arm of been op de steen leggen en werd deze verbrijzeld door een olifant. Luguber he. Ik ben blij dat ik niet in die tijd heb geleefd.

We gaan naar het tweede gedeelte. Hier ligt een heilige begraven. Men zegt als je hier iets wenst dat het dan gegarandeerd uitkomt. Je moet wel eerst een kleedje kopen en schenken. Het kleedje wordt dan weer gedoneerd aan arme mensen. Maar waarom niet direct het kleedje overhandigen aan de armen? Maar goed, we komen voorbij een plein en volgens onze gids allemaal heiligen, pff jaja, ik ben na bijna 30 dagen India een beetje sceptisch geworden naar alle heiligen.

De religie is zo vaak gebruikt om ons geld afhandig te maken. Wat is er mis met een mooie wereld creëren voor een ieder en op een eerlijke manier aan je centen komen? Maar goed, misschien heb ik wel makkelijker praten dan de mensen die in India leven.

Ondanks dat blijf ik het onkies vinden om op deze manier aan je geld te komen. Men heeft ons soms gezien als geldkoeien die ze konden uitmelken. We hebben dit niet toe gelaten. Professionele bedelaars kindjes kregen snoepjes. Mensen die hun diensten goed of uitzonderlijk goed verrichten kregen een extra zakcentjes. We hebben geweigerd om in dure restorants te eten. We zijn gegroeid naar het beleefd nee knikken en no thank you te zeggen naar toeristen die strak vooruit kijken als weer eens iemand z'n koopwaar aan ons wil slijten. Negeren dus, want oogcontact betekent interesse. Hier gelden andere gewoontes dan in Europa. We hebben nog vele landen te gaan maar 30 dagen India heeft ons klaar gestoomd voor de rest van ons avontuur. Ja en nog steeds zou ik graag zuid India nog willen doen. Het blijft een divers, mooi en intrigerend land met 1,1 miljard inwoners met hun eigen culturen en gebruiken per streek.

We nemen dus plaats bij de heilige. Waar wij zitten worden lokalen tegen gehouden. We krijgen instructies over de wens die gerandeerd uitkomt en de verschillende type kleedjes. Van de 1 kan eem babysjaal gemaakt worden voor de ander een vrouwensjaal. We zijn verbaasd want willen best wat doneren maar geen 1000 tot 5000 roepie wat volgens de heilige de prijzen zijn voor de stukjes doek die als sjaal gebruikt gaan worden.( 1000 rps = 13 eur) Is het dan zo koud in India? Nee, dit is weer zo scam. Om ons geld afhandig te maken. Ik leg de heilige uit dat wij willen doneren maar onder onze eigen voorwaarden. Wij werken ook gewoon en bepalen zelf wat en hoeveel we aan wat spenderen. Dat gaat hij niet bepalen. Dus vraagt hij ons wat we willen geven. We geven 500 voor 1 sjaal samen. De man lijkt wel boos of teleurgesteld wn probeert ons een schuldgevoel aan te praten. We laten dit niet toe maar zijn verbaasd van de reactie. Ik vervloek de man ;) we doen onze wens en vertrekken.

Na de lunch vertrekken we naar Agra! We hebben hier samen naartoe geleefd. Het verhaal van Shah Jahan die de Taj mahil voor zijn vrouw Mumtaaz Mahil bouwde die overleed bij de bevalling van haar 14e kind. Deze wens had ze ver voor ze overleed uitgesproken. Mumtaaz had politiek veel invloed via haar man en ging overal mee naartoe. Uit liefde voor haar. Een extravagante expressie van liefde zou je zeggen. 20.000 man hebben er 17 jaar over gedaan. Wist je dat de vier minaretten gebouwd zijn op een manier dat scheef naar buiten staan? Mocht er een aardbeving komen dan vallen de minaretten naar buiten en blijft de taj intact.

We worden met paard en wagen naar de entree gebracht. Hans Pieter houdt al die tijd z'n adem in en zegt weinig. Toch maar even in de gaten houden...straks zwelt ie helemaal op van de allergie...gelukkig valt het mee en heeft hij naast z'n loopneus en een milde benauwdheid nergens last van. Hoe verder wij ons distantiëren van de allergiebol van Hans Pieter, hoe meer lucht hij weer krijgt. We kopen kaartjes. De foreigners betalen 750 roepie en Indian 50 roepie. Voor de Taj gaat de indian vlieger niet op. Oftewel ik moest me legitimeren en dat kon ik niet. Het blijft een sport om als indian door te gaan. Maar je kan niet altijd de winnaar zijn. Het mag de pret niet drukken. We hebben er zin in.

We lopen naar de entree. We zie het eerste aangezicht van de Taj en worden overweldigd met vreugde. Ken je dat? Je kijkt ergens naar en bent ontroerd door de schoonheid ervan. Je voelt je helemaal zen en bent in het moment.Niets doet er op dat moment meer toe. Je bent compleet in het nu. Het lijkt wel een droom.

Het is geen droom! We zijn er echt! De Taj Mahil! Het is er ontzettend druk en even verdwijnt alle herrie en lijkt het alsof we alleen met twee zijn. We pakken even ons momentje samen voordat we aan de selfie's beginnen ;) Wow wat ben ik dankbaar dat ik dit met Hans Pieter mag beleven. Wow! Wat is de Taj Mahil schitterend.

De drukte is weer zichtbaar en de herrie laait weer op.

Het is nog 200 m lopen naar de Taj (tombe) we besluiten een fotoshoot te doen met 1 van de velen professionele fotografen. De onze is heel goed in foto's maken maar zijn engels is niet zo goed en zijn onderhandelen is ook al niet zo goed. We maken een mooie deal en kunnen de foto's later ophalen.

Aangekomen bij de Taj moeten we onze slipper uit doen. We een hele lange rij. Nou dat duurt dan even voordat we in de Taj geweest zijn. Oh wacht even. We zien een foreigner rij dat geen rij is :) Nou hebben wij ff geluk met ons foreigner kaartje. We gaan naar binnen en zien de graftombe van Mumtaaz en Shah Jahan die o zoo veel van zijn Mumtaaz hield. Na de bouw van de Taj mahil in wit marmer wilde hij ook een zwarte bouwen tegenover de witte. Dit heeft hij niet kunnen doen want door 1 van zijn zonen Jahangier genaamd is hij in de gevangenis terecht gekomen. Jahangier wilde de macht. Shah Jahan kon de Taj Mahil blijven zien vanuit zijn gevangenis. Hij keel iedere dag tot aan zijn dood naar de Taj.

Hij is overleden in de gevangenis en daarna bij zijn geliefde Mumtaaz geplaatst.

Ook in de Taj ervaren we dat Indiërs niet in een rij kunnen lopen en duwen om vooruit te komen. Aan de buitenkant worden de rijen gehandhaafd middels security. Hadden ze dat aan de binnenkant ook maar gedaan.

Eenmaal buitengekomen begint het al te schemeren. Wow wat een ervaring zeg. We zien trouwens nog mega vleermuizen of mss vleerhonden overvliegen aan de horizon. Even heb ik heimwee naar mijn nichtjes shivan en sharon die smorgens wel eens naar gebakken vleermuis ruiken. Haha nee hoor, dat is een grapje, dat doen we allemaal als we s ochtends als we onze tandjes niet gepoetst hebben.

We sluiten de avond af op het dak van ons hotel met een heerlijke curry kijkend naar een film over de Taj Mahil.