Mandawa

Het is woensdag, 24 september, we reizen vanuit Delhi naar Mandawa. Zo dicht bij Delhi is het veel toerstischer en dat merken we al snel, op een onaangename manier tijdens de lunch. We worden gedropt in een restaurant, het is er groot en de uitstraling is kil. Er is ook een souvenir winkeltje. Er is niemand behalve wij en veel personeel. Dit is waar grote toeristenrondreizen stoppen.. We krijgen de kaart en wat we zien is ridicuul!

Een massala omeletje krijg je normaal voor 40 tot 60 rupees. Wat vragen ze hier? 220 rupees?! Dat is omgerekend ongeveer 2,85 euro. Een simpele ei-curry is normaal 130 rupees, hier 300?!! Natuurlijk kunnen we dat betalen maar het gaat om het principe. Wij zijn mensen en geen wandelende ATM cash machines. Dit blijft een bron van ergernis tijdens de reis. Je mag ons best 60 of 70 rupeesvragen voor een omelet maar geen INR220. Dat is oplichting.

We maken dat duidelijk aan het personeel en ze weten niet wat hun overkomt, de manager wordt erbij gehaald en uiteindelijk krijgen we 50÷ korting. Maar voor ons is het klaar, wij bepalen zelf waar we ons geld uitgeven.

We maken dit ook duidelijk aan onze chauffeur, hier zijn we niet van gediend. Verdere incidenten ga ik niet meer in diepte op in. Onze chauffeur speelde zogenaamd open kaart door te zeggen dat hij 5% commissie krijgt. Later blijkt uit andere bronnen dat overal waar je met chauffeur aankomt zij 20 tot 50% opstrijken. In alle winkels waar je chauffeur je brengt zal je daarom nooit een echte goede prijs kunnen onderhandelen.

Even later die maandag genoten we van een lekkere curry met naan en raita en met bediening die nauwelijks Engels kan maar wel vol goede wil is. Prima!

Voordat ik ga vertellen over ons reisdoel van vandaag, Mandawa, nog een kleine zijsprong: alle bediening in restaurants gebeurd door mannen. Ook bijna alle verkopers en winkeliers zijn mannen. Er zijn maar weinig vrouwen in het straatbeeld. Mannen drommen s avonds samen bij kleine kraampjes en barretjes; de vrouwen zitten thuis.

Mandawa dan. Een stadje aan het begin van de woestijn. Vanaf hier minder toeristisch, ligt niet in de "gouden driehoek" van Delhi-Agra-Jaipur waar de meeste toeristen enkel naar toe gaan.

Mandawa lag aan de zijderoute en grote karavanen passeerden hier. Lokale handelaars werden steeds groter en machtiger en zwermden later uit over India. In Mandawa bouwden ze schitterende havelis. Dit zijn handelshuizen/ kleine paleizen waarmee men de concurrentie de ogen mee wou uitsteken met imposante beschilderingen. We maken met een lokale jongen een wandeling door het stadje en mogen bij een aantal havelis binnen gaan kijken. Wanneer men heel deze stad zou renoveren zou dit echt een unieke parel zijn, waar men vanuit de hele wereld naar toe zou reizen! We slapen zelf ook in een haveli! Wat mooi, alsof we in een museum slapen.

Tijdens de wandeling liggen er plots wat kleren op een kruispunt. Arti stapt er overheen en de gids zegt verschrikt "pas op"! Die kleren zijn behekst, voodoo!!!

Die avond voelt Arti zich niet zo lekker...