Pindaya & Inle lake

De dag na onze trekking, op 14 november, gaan we naar de Pindaya grot. Het is best een eind rijden en de weg is niet overal even goed maar we hebben een minivan voor onszelf en zitten lekker relaxed.

Bij Pindaya aangekomen nemen we, met als excuus dat we onze kuiten nog behoorlijk voelen, de lift omhoog in plaats van de trap.

Op enige hoogte is de ingang van de grot. Bijzonder hier is dat er maar liefst 8000 Buddha beelden in de grot staan. Overal blinkt het goud van de talloze beelden en je ziet ze in allerlei formaten, enkel gewisseld door natuurlijke stalagmieten en stalagtieten.

We bezoeken nog een parasolmakerij. Op natuurlijke wijze maken ze hier een soort papier uit plantenvezels waarin ze bij de productie bloemetjes verwerken ter decoratie. Uit hout en bamboe maken ze vervolgens de steel, inclusief een opklapmechanisme.

Na de lunch rijden we weer naar Nyaung Shwe. Dit hadden we nodig, een relaxe dag. 's Avonds verkennen we het dorpje. We brengen de was weg (het hotel was relatief veel te duur) en vinden een gezellig en simpel restaurantje.

De volgende dag gaan we Inle Lake verder verkennen per boot. De tocht over het meer na onze trekking was schitterend geweest. Misschien daardoor viel deze dag een beetje tegen voor mij. Het blijft super mooi, gewoon 'zijn' op het meer, maar we hadden het al eens gezien.

Op het meer is er veel bedrijvigheid. De typische boten varen dorpelingen, materieel of de oogst van en naar de dorpjes op het meer of het vaste land. Vooral zie je veel vissers aan het werk. Sommigen met een net, anderen met een hengel. Bijzondere vistechniek was nog wanneer enkele vissers met hun roeispanen op het water slaan om devissen richting de netten van hun collega's een eindje verder te drijven.

We bezochten 2 dorpjes: Nam Pan en Inpawkhon. We stopten bij verschillende 'workshops' waar men bijvoorbeeld boten, gereedschappen, juwelen of sigaren fabriceerden. Het meest bijzondere was om te zien hoe men zijde uit lotusbloemen maakt. Heel mooi maar wat ze vervolgens voor een sjaal vragen is niet normaal: tot 500 USD, voor een sjaal!

Voor 2 euro kocht ik nog een mooie zonnebril bij de Phaung Daw Oo pagode. Hier stonden 5 vreemde bollen in goud. Ooit waren het Buddha beelden maar er is zoveel goudblad opgeplakt dat je de originele vorm niet meer ziet.

De lunch was een drama. Drie restaurantjes die er heel leuk en gezellig uitzagen zaten vol en toen werden we bij een akelig leeg restaurant gedropt. "Nice Restaurant". Nou, er was niks "nice" aan. We dachten dat ze met varkensvlees op de barbecue niet veel fout konden doen. .. uhhhhrrrr wrong! We kregen bedorven vlees. Gadsie. En het personeel kon het niet eens iets schelen. Die hadden het te druk met smsen. We rekenden alleen onze drankes af en vielen terug op ons zakje nootjes.

Want na de lunch wilden we graag nog de vrouwen van de stam van de langnekken zien. Van jongs af aan krijgen de vrouwen ringen om hun nek geschroefd. Hoe ouder ze zijn, hoe meer ringen. Indrukwekkend om te zien maar het lijkt me niet gezond.

Door de drijvende tuinen en over het meer varen we weer terug naar Nyaung Shwe. Lekker in het zonnetje. Dan staar je voor je uit en droom je weg. Daar zit je dan, in Myanmar, in een bootje op een meer met de warme zon op je gezicht. Even verder gooit een visser zijn net uit.