Khao Yai National Park

24 November, we laten Bangkok achter ons en trekken naar de jungle van Khao Yai. Het oudste beschermde natuurgebied van Thailand. Bij Saphai Pae kennen ze ons al een beetje en we krijgen dan ook een vriendelijk afscheid.

Met de Skytrain trekken we naar halte Victory Monument. Daar is het minibus station. We zijn de enige touristen en niet iedereen kan goed engels maar uiteindelijk belanden we aan het juiste loket en de juiste minivan.

We hebben nog even tijd en nemen een sateetje met kleefrijst van een kraampje aan de straat. Voor een paar euro nog een donker shirt voor in de jungle (een 'echt' Adidas Originals) en we zijn er klaar voor.

Na dik 3 uur komen we aan in Pak Chong. De eigenaar van ons hotel komt ons ophalen. Nu ja, 'hotel', we slapen in een houten cabin. Maar het bed is goed, er is een boiler en er zijn 5 restaurantjes op wandelafstand. Wat wil een mens nog meer?!

We doen het rustig aan vanavond want morgen begint ons grote avontuur. Ik kijk er enorm naar uit. We gaan elke dag naar de jungle, van 's morgens 8u tot 's avonds een uur of zeven. Ons doel? Zoveel mogelijk dieren spotten met op ons speciaal verzoek vooral hagedissen en als het even kan een paar wilde olifanten.

De volgende morgen is het zo ver. We hebben donkere kleren aan en onze camera en Deet (anti-muggen) in de aanslag. Onze gids en chauffeur komen ons ophalen. Veel hangt af van hun! Klikt het tussen ons en hoe goed kennen ze de jungle. Nou, we troffen het! Onze gids Tata was ongelofelijk en de chauffeur was als een geest: je hoort of ziet hem niet en dan duikt hij ineens op met een bijzonder beest.

We kruipen achter in de pick-up truck en krijgen onze bloedzuiger sokken. Die blijk je echt wel nodig te hebben.

We rijden voor het eerst het park in en stoppen aan een uitzichtpunt. Zit gelijk een bende apen. Arti had wat vruchtjes gegeten en we hebben onze rug nog niet gekeerd of ze gaan al aan de haal met de leftovers.

We krijgen wat instructies en leren elkaar wat beter kennen. Tata is een eind in de 20 en gaat al dagdaaglijks naar Khao Yai sinds zijn 14de. Hij stond oog in oog met een tijger toen hij 17 was en heeft toen gebeden om te mogen blijven leven. Hij heeft het niet hoog op met de Thaise nouveaux-riches die veel geld hebben maar geen manieren en niet weten hoe met de natuur om te gaan. Hij heeft een enorme passie voor de natuur.

Hup de pick-up weer in maar niet veel verder stoppen we al. Er zit een familie Gibbons!!! Hoog in de bomen maar met de verrekijker kunnen we ze super goed zien. Twee volwassenen, een tiener en een baby.

Niet veel later weer de auto langs de kant: er was een reuze eekhoorn gespot! Tegen dat we uit de auto zijn is hij al weg maar in een andere boom zit een koppel reuze toekans. Wow! Zo mooi met zwart en geel en oranje. Ze gaan zo vliegen zegt Tata. Hoe weet ie dat nou? Maar jawel hoor, ze slaan hun vleugels uit en terwijl ze vliegen maken ze een heel bijzonder geluid.

Weer de auto in maar nog geen 200 meter verder zien we alsnog twee reuze eekhoorns. Wat een grote beesten! We moeten een stukje naar de pick-up wandelen en daar staat de chauffeur te zwaaien, hij heeft een slang gevonden! Hij is niet giftig maar kan wel bijten, voorzichtig raken we hem aan.

Weer even later spot Arti een watervaraan vlak langs de kant van de weg. Stop stop stop, we zien hem nog net onder de takken door wandelen.

Wat een rollercoaster! Wat een avontuur. En we zijn nog maar op weg naar het ranger station waar de gids ons aanmeldt, het eten voor de middag regelt en checkt met de rangers waar welke dieren gespot zijn.

Maar een klein gedeelte van het park is publiek toegankelijk. Prima! Kan de natuur de natuur zijn en wij mogen er als bezoekers een klein stukje van proeven.

Na 25 minuten zijn we klaar om aan onze trekking te beginnen. We moeten zo stil mogelijk zijn. Nu ja, verder dan een paar 100 meter komen we niet want we gaan een helling over en de gids heeft iets opgemerkt. Shhhhht stil zijn. Hij pakt zijn gsmen begint een geluid af te spelen. Ik denk "het werkt niet" maar dan horen we wat takjes kraken. Komt er een hele familie Siamese Firebacks op ons af. Dit zijn een soort hoenderachtige. We achtervolgen ze een beetje en horen weer iets kraken. Weer een Giant Squirrel. We zien hem snel lopen hoog in de bomen. Maar dan maakt de gids een soort klikklak geluid en de eekhoorn staart ons verbaasd aan.

Niet veel later slingert er plots een familie gibbons vlak boven onze hoofden. Ze kunnen wel met 20km per uur door de takken slingeren en maken een geluid dat tot wel 2 mijlen ver te horen is. Ze slingeren, eten, hangen, spelen en wij kijken doodstil toe!! Wooow.

Dan, gekraak!!! Het is niet ver weg en het is groot. We blijven doodstil staan, wat zou het kunnen zijn? Een everzwijn, een hert, een ... we zullen het nooit weten. Ik ga nog op onderzoek uit maar zie alleen nog een kleinere soort eekhoorn en wat vogels.

Dan duikt plots de chauffeur op. We moeten volgen! Hij gaat te snel, waar is hij nou?! Die kant op! Daar staat hij. Wat is dat?! Een schorpioen! Super groot en zwart, wow! Zijn staart ziet er gevaarlijk uit, je kan de scherpe 'angel' zien. You want to do something extreme? vraagt Tata aan mij. Jahoor. Wat Thaise woorden en weer en met een super snelle beweging pakt onze chauffeur de schorpioen bij zjjn staart en zet hem op mijn arm. Ik voel zijn koude poten prikken en kijk hem in de ogen! Wow! Adrenaline, kicken dit!

Als de slang vast houden nog niet spannend genoeg was dan dit wel. Toch wel eng hoor!

En Arti, jij ook? Zij laat zich niet kennen! Dit wil zij ook meemaken! Ze strekt haar arm uit zover ze kan en jahoor, daar zit hij! Super moedig!

Tata verontschuldigt zich dat we zo weinig hebben kunnen wandelen. Nou ja, hiervoor zijn we toch juist gekomen. Hij zegt ook dat het ongelofelijk is dat we op zo een korte tijd al zoveel dieren gezien hebben. En het is nog niet voorbij, want even verder ritselt iets in onze ooghoeken. Hij keert een boom om, duikt en vangt een agaam (hagedis). Arti houdt hem vast. Ze heeft warme handen en als je dan nog warme lucht blaast wordt hij helemaal comfortabel en rustig.

We zetten hem op de grond. Op dat moment zien we voor het eerst andere mensen. Het zijn 2 Fransen en hun gids is een neef van Tata. De agaam zit vlak voor hen maar zien hem niet, zelfs met de laser, of het interesseert hem niet. Tata praat met zn neef en vertelt erna dat zijn neef zich dood verveeld, hij heeft dezelfde skills als hem maar zijn mensen snappen het niet. Verwachten een soort dierentuin. Tata zegt hoe blij hij met ons is,.. en wij met hem.

We gaan eten bij het rangerstation. Alle dagen eten we wel lekker. Een soep, een vleesgerecht (kip zoet-zuur bv) en een kwak rijst. Het gaat er vlot in.

Na de late lunch gaan we naar een waterval, bekend van de film "TheBeach". En of we onze zwemkleren aan willen doen. We komen bij de waterval en zien bordjes dat zwemmen verboden is. Huh? Neenee, we moeten hem maar vertrouwen, we gaan iets bijzonders doen zegt Tata. We gaan snel voorbij de beroemde waterval, die zien we straks wel, blijkbaar. En duiken plots tussen de takken en bladeren door. Er is een heel smal pad. Zo zeg! Dat was een uitdaging. Klimmen en klauteren, over boomstronken heen, onder lianen door, soms steil omhoog en dan weer steil naar beneden. En dan,.. een andere waterval! Er is verder niemand!!! Hier gaan we het water in. Koud! En glibberig! En we zijn er alletwee van overtuigd dat er iets aan onze tenen zat te sabbelen onder water, maar het was een ongelofelijke en stoere ervaring. Alleen wij, bij een verlaten waterval midden in de natuur.

Wanneer we ons aan de oever omkleden (hier komt verder toch niemand) komt er een reuze toekan overvliegen.. woesh woesh woesh horen we de vleugel. Hij gaat in een boom zitten boven aan de waterval. Wow, de perfecte afsluiter van een perfecte dag?

Of toch niet?! Na de uitdagende weg terug weer te hebben afgelegd en na wat fotos bij de watervan TheBeach is er ineens spanning. Onze chauffeur heeft telefoon gekregen dat er olifanten gespot zijn. Of we ze willen zien? Duhhhhh! Maar dan moeten we wel snel zijn! We springen weer achter in de laadbak en even later vliegen we over de weg (ik zag ergens een bordje dat de max snelheid 60km/u was maar daar gingen we ver over heen). Zou alle moeite voor niks zijn? Nee! Daar zijn de olifanten. Ze komen net uit de jungle de weg op. Er zijn er 5 waarvan 1 baby. Wow!! We mogen niet te dichtbij komen want ze zijn gevaarlijk. Wat gaaf om olifanten in het wild te zien.

Helaas is het tijd om te gaan, we kunnen niet dichterbij want de olifanten blokkeren de weg. Helemaal gelukkig en voldaan rijden we terug richting uitgang van het park en richting ons hotel.

Er is nog een klein beetje licht. We hangen half uit de pick-up, misschien zien we nog een slang ofzo. Maar wat zien we daar nu? Er komt ons een mastodont tegemoet, midden op de weg! Alsof heel de weg van hem is. Een mannetjes olifant. Wow! Maar we moeten er voorbij, voorzichtig zijn.. heel traag naderen en dan vol gas er voorbij zodat hij geen beuk kan geven.

Wat. Een. Dag.

We gaan nog een hapje eten en dan snel ons bed in. Zoveel beweging, zoveel inspanning en spanning, zoveel emotie. We vallen als een blok in slaap.

Dag twee. We spotten een ander type toekan op weg naar het ranger station. Erna maken we een serieuze trekking. We zien minder dan tijdens de eerste dag maar het blijft gewoon zo gaaf om in de jungle te zijn. 'Zijn' omschrijft het misschien nog wel het beste. Je bent je heel bewust dat je er bent. Overal is geluid. Cycladen op een paar meter afstand, ver weg een groep gibbons en vlak onder je het geluid van termieten die zo kenbaar maken dst je op hun looproute bent gaan staan. Overal groen. We zien schitterende vlinders waaronder een soort libellevlinder. Ook vogels en nog een paar eekhoorns. Het is een stevige wandeling.

Na de lunch gaan we naar de grootste waterval van het park. Op de weg er naar toe regent het heel hard maar als we aankomen is het gelukkig gestopt.

Via een steil pad dalen we af. We zien twee soorten agamen, twee soorten skinken, een zeilhagedis en 3 felgekleurde tockehs (grote geckos). We vangen een agaam en ik hou hem in mijn hand, hij verandert vrij sterk van kleur.

Rond de waterval is een ballustrade gemaakt om olifanten te weren. In 1992 voltrok zich hier een drama toen een klein olifantje in de problemen kwam, zes familieleden hem probeerden te redden en uiteindelijk allen verdronken.

Het is tijd om terug richting ranger station te gaan. We gaan vanavond een "nachtsafari" doen.

Maar op de weg terug staan er plots 2 autos stil. Wij gaan er achter staan. Een gekraak in het woud! Olifanten in de jungle. We keren de wagen en gaan op veilige afstand staan. Misschien komen ze er wel uit?! Een enorm gezwiep van bomen, wat me aan een scene uit Jurassic Park deed denken. Er beweegt veel maar we zien ze niet. We moeten nu echt gaan en net dan, komen er 2 uit! Gaaf!

De nachtsafari, achter in een truck van een ranger, met een schijnwerper zoekt onze spotter naar dieren. We zien veel herten, geelkeel marters (zeldzaam) en stekelvarkens. Arti ziet ook nog een bijzondere vogel.

Dag drie, onze laatste dag. Eerst een trekking vlak rond het rangerstation. We zien mooie vogeltjes en komen weer een familie gibbons tegen, een reuzeneekhoorn en een baby watervaraan. Hoogtepunt was een roofvogel die hoog in de top van een boom zat te loeren.

>Nog voor de lunch willen we nog in het mangrovewoud gaan kijken. We hebben de Indochina Water Dragon (groene water agame) nog niet gezien. En misschien zien we een krokodil. Na een steile afdaling komen we aan een rivier. En dan begint het kei hard te regenen. We doen onze ponchos aan. Haha we zien er niet uit maar we zijn wel droog.

In de stromende regen zien we dan toch de groene water agaam in het wild!

Na een makkelijke maar natte wandeling komen we op de parkeerplaats. We horen gegil. Er was ook een klas op schoolreisje net klaar met hun wandeling en de meisjes gilden om de bloedzuigers. Nou, wij zien er geen.

We komen bij de auto en zien Tata een bloedzuiger van zijn sok af trekken. Waarom heb jij er eentje en wij niet? Nou, hij was er vrij zeker van dag wij ze ook wel zouden hebben. Arti heeft het niet zo op wormen en al zeker niet op bloedzuigers. Ik kijk nog een keer goed en moet er een stuk of 4 van haar broek af trekken. Nog een rits meer baant zich een weg omhoog van haar schoenen naar boven. Godzijdank hebben we die speciale sokken zodat ze niet aan onze huid kunnen komen. En Deet spray vinden ze ook niet fijn. Arti spuit zich er meermaals mee in.

Nadat ik Arti bloedzuiger-vrij heb verklaard ga ik bij mezelf ook kijken. Ik heb er maar een stuk of 3 op mjjn sokken maar wel een joekel in mijn schoen. Yak!

Na het middagmaal gaan we het Nationaal Park uit want we gaan naar de vleermuizen! Op de weg er naar toe nog even badderen in een natuurlijke bron. Onze chauffeur vindt een duizendpoot. Wat een eng beest. Ook een gek gevoel om al die pootjes op je huid te voelen.

Daarna gaan we een grot in. Hier zitten maar een paar vleermuizen maar we kunnen ze wel van heel dichtbij zien.

Dan vlug door naar onze afsluiter. Een berg met en grote grot erin. Wat is daar bijzonder aan dan? Welnu, in de grot zitten zo'n 2 miljoen vleermuizen en bij valavond, gaan die allemaal tegelijk op jacht! Wooooow! We hebben nog nooit zoiets gezien. We pakten elkaar vast en staarden erna.

We namen afscheid van Tata en trakteerden ons op een heerlijk etentje bij TheChocolateFactory" en genoten zelfs van een Europees wjjntje.

Wat een top ervaring was dit.

Nu zitten we in de minivan op weg naar Bangkok. Morgen begint ons volgende avontuur: Vietnam.