Pokhara

Na een lange busrit komen we aan in Pokhara. Hey is lekker weer maar rondom is bewolking. Ergens in de wolken zou de berg Annapurna moeten liggen.

De Annapurna is beroemd en berucht om te beklimmen. Een week geleden, tijdens onze verregende dag in Kathmandu veroorzaakte de typhoon HutHut hier een ware ramp. Waar wij gewoon veel regen zagen woedde er hier een hevige sneeuwstorm. Die veroorzaakte weer lawines en aardverschuivingen waardoor trekkers kwamen vast te zitten. Het dodental dat gecommuniceerd bevat alleen de gidsen en de toeristen, de dragers en helpers zijn niet meegerekend.

Maar nu is het moeilijk voor te stellen dat een paar kilometer verderop zo een tragedie heeft plaatsgevonden. Ons hotel ligt vlakbij het meer en een gezellige straat vol met winkeltjes, bars en restaurants.

De winkeliers verkopen vooral trekking - kleding en hebben sinds de ramp bijna geen omzet meer. Wij kopen wel elk een trekkingbroek, is snel droog en neemt niet veel plaats in. We hebben gemerkt dat we vaker lange kleding dragen dan we gedacht hadden terwijl onze strandkleding nog ongebruikt in de tas zit.

Dankzij tripadvisor vinden we een leuk restaurantje. Overdag is het wel in de 20 graden maar 's avonds koelt het flink af. Na het eten horen we leuke muziek en Arti wil er op af. Ik twijfel want de ingang ziet er al wat dubieus uit. Toch mee de trap op naar binnen. Binnen is een podium waarop een meisje staat te dansen, er zijn ronde tafels waar mannen naar het meisje kijken en bij anderen zit er een schaarsgekleed meisje bij. Nee joh, niets aan de hand zegt Arti. Tot ik toch maar even vraag wat die cola zou moeten gaan kosten,..mmmz, toch maar ergens anders nog iets drinken. Iedereen heeft haar kleren nog aan maar dit is wel de Nepalese versie van de tittybar.

De volgende ochtend gaan we in alle vroegte naar Sarangkot! We hebben geluk! Het is compleet helder en we hebben een ongelofelijk mooi uitzicht op de besneeuwde bergtoppen. In Sarangkot is het een ware invasie van Chinezen. Is goed hoor, een mooi uitzicht is voor iedereen maar deze houden niet echt rekening met hun omgeving. En ze hebben ook ongelofelijk grote cameras bij zich. We zien bijna niets meer. Als er dan ook nog een bus Indiers ons uitzichtpunt op stormt en we bijna niets meer zien is het onze beurt om ook onze ellebogen in de strijd te gooien. Ik heb een betere en rustigere plek gezien iets hoger op de heuvel, weg hier! Power Super Arti stormt door de mensen massa. Zij doet de 'zee' open splijten en ik wandel rustig achter haar aan.

Vanuit onze nieuwe punt hebben we een mooi zicht op de steeds hoger komende zon die haar licht laat schijnen op de besneeuwde bergen en ons stilaan verwarmd. Met Arti in mijn armen staren we, dit is prachtig.

's Middags voelt Arti zich niet 100% en wil ze graag even wat rust in het hotel. Ik ga eerst het meer wat verkennen en lees in de de reisgids over het beklimmen van de World Peace Pagode. Hey, die zie ik! Hoog op een berg aan de andere kant van het meer. Dat is wel een uitdaging voor mezelf, the challenge is on! Hoe kom ik daar? Aha, ik zie bootjes! Bij een loket leg ik uit dat ik wil overgezet worden naar de andere kant van waar ik aan de beklimming kan beginnen. Dan gaat het plots heel snel, of ik kan roeien? Jahoor, ik zal wel helpen. Plots zit ik alleen in een joekel van een roeiboot, ik moet 'ergens' naar de overkant en de boot maar ergens vastmaken en maar zien wanneer ik terug kom. Ja ey, goed geprobeerd maar daar heb ik niet voor betaald! Na wat consternatie krijg ik toch een 'kapitein' mee in de boot. Had ik nog een leuk gesprek mee ook.

Aan de andere kamt begin in gelijk aan de beklimming. Hij is heel steil met een rotsachtig pad. Kei hard zweten is dit. Maar ik geraak goed en wel boven. Veel vriendelijke mensen hier, iedereen groet elkaar. Eens boven heb ik een mooi uitzicht.

Het doel is om 100 World Peace Pagodes om de Boeddhistische boodschap van verdraagzaamheid en vrede uit te dragen. Dit is de 70ste ofzo en het is een Japans initiatief. Alleen deze wordt bedreigt, in augustus was hier een aardverschuiving (het gevolg zag ik tijdens mijn hike) en nu dreigt de pagode weg te zakken. Toch maar wat geld doneren hier.

De terugweg doet pijn aan mijn knieën. Sommige stukken zijn aardig glad en ik kan maar kleine, voorzichtige stapjes zetten. Eens beneden komt mijn kapitein me op het afgesproken tijdstip ophalen.

Ik heb een heel open gesprek met hem over geld. Wow, verdienen wij zoveel geld op een maand? Zijn perspectief wordt wel wat bijgesteld wanneer ik hem vertel wat huishuur, electriciteit of een avondje uiteten ons kost.

's Avonds voelt Arti zich weer wat beter en gaan we gezellig samen uit eten. Later in bed (nee, hier komt niets spannends hoor) LEES ik over de Gurkhas in mijn Historia magazine. Zij waren een machtig volk, ontstaan uit een mengeling van lokale bevolking en Rajputs. Terwijl de Britten steeds grotere gebieden van India veroverden deden de Gurkhas dat ook. Een clash was onvermijdelijk. De Britten dachten dat ze superieur waren en dat volkje wel even onder de voet zouden lopen. Gevolg waren een aantal smadelijke nederlagen voor de Britten. Pas toen ze een leger van 20,000 man op de been brachten konden ze de Gurkhas onderwerpen. Er was wel een groot respect ontstaan en de Britten creëerden gelijk Gurkha divisies in hun leger.

Deze bestaan tot op de dag van vandaag en hebben meegevochten bijvoorbeeld tijdens de Falkland oorlog en de beide WereldOorlogen.

Het wervingscentrum ligt in Pokhara en de toelatingseisen zijn verschrikkelijk. Maar het betaald goed en je kan studeren in Engeland en ook je familie wordt geholpen.

De Gurkhas hadden een speciaal mes waarmee zij hun tegenstanders van onder naar boven konden openrijten. Dit mes staat nog altijd in hun embleem.

Dus toen we de volgende dag tijdens onze sightseeing het Gurkha gebouw en museum zagen wilde ik echt even gaan kijken. Gaaf! Zeker als je net de avond ervoor over de geschiedenis hebt gelezen.

Verder zien we een waterval die een grot instort (genaamd naar een stel Zwitsers die werden meegesleurd) en de grot zelf. Verder nog een pagode en een sluis in een rivier.

Tijd om terug te gaan naar Kathmandu waar we nog een trekking gaan doen en Diwali komt er aan op 23 oktober.