Delhi Sightseeing

De volgende dag staat sightseeing Delhi gepland. We gaan naar Old Delhi om het Majestic Red Fort te zien, de grootste moskee van India: Jama Masjid. Beiden gebouwd door de welbekende Shah Jahan voor degenen die het niet weten....hij bouwde de Taj mahal. Vervolgens gaan we naar de crematie plaats van the 'great' mahatma gandhi en de zilverstraat Chandni Chowk. Daarna naar New Delhi om de Inda Gate, Parliament street, het huis van de president te zien en de Qutub minar.

Een productieve eerste dag dus. We kleden ons in onze Indiase outfits gekocht op Keral bagh om niet teveel op te vallen tussen alle Indiërs. Na het ontbijt staat onze chauffeur al klaar om naar Jama Masjid te gaan. Het is zondag, het verkeer valt mee volgens de chauffeur. We vinden het aardig druk voor onze standaarden. Typisch voor India is dat men om de haverklap de claxon gebruikt. Wij toeteren om aan te geven dat men uit moet kijken. In india toetert men om te communiceren, hier ben ik! hier ben ik! hier ben ik! Dit gaat tot middernacht door! Zonder claxon overleef je het verkeer niet in India .

We zien aan de kant van de weg overal hutjes en zelf gefabriceerde huisjes. Dit zijn de sloppenwijken die door heel Delhi heen lopen. De 'slums' zoals in Slumdog Millionaire. Als je deze film nog niet gezien heb, een aanrader! Het is confronterend om deze mensen zo te zien. Sommigen liggen op straat te slapen. Hier en daar steekt een koe over. Ze lopen overal en geven ook weer een grappig straatbeeld. Even staan we stil bij een stoplicht. Er kloppen professionele bedelaars, kinderen en verkopers op het raam. Iedereen wil wat van ons. Hier waren we voor gewaarschuwd maar nu is het echt. We delen onze ervaringen en wat het met ons doet met elkaar maar negeren de rest. Totdat me een zeer akelig gevoel bekruipt. Er staat een zwangere vrouw aan de portier van de auto naast ons. Ze geeft aan dat ze gaat bevallen. Ik vraag onze 'driver' of we hulp voor die vrouw moeten inschakelen. Hij vertelt ons dat ze ook een prof is en een kussen onder haar saree heeft. Ik wil het niet geloven en hou het in de gaten. Ons stoplicht gaat op groen en we rijden door. Ik blijf haar nakijken vanuit het achterraam en zie haar in alle rust en lachend naar een andere vrouw lopen. Onze driver had gelijk. Vanaf dit moment vind ik het niet meer zo confronterend en we wennen aan het straatbeeld. Hp en ik kopen snoepjes om deze aan de kinderen op straat te geven. De meeste kindjes moeten bedelen om geld van hun ouders uit de 'slums' zodat die weer alcohol en drugs kunnen kopen. Ook snoepjes geven wordt afgeraden door de lonely planet en frommer's want hiermee moedig je de kinderen wel aan om te bedelen.

We komen nog langs een levensgrootbeeld van Hanoeman de apengod uit de Ramayan. Dit is een van de eerste velen hindoe tempels in India. Aangekomen bij Jama Masjid gaan we naar Chandni Chowk. Jaa dat ken ik! Ik heb dat plein in de Bollywood films gezien. We rijden hier met de Riksja.

Hmm, ik herken er niks van terug. We rijden door smalle straatje. De straatje zijn soms vies soms schoon. Er komen diverse geuren voorbij, heerlijk geurende wierook dan een heerlijke curry dat weer omslaat in een riool of urine lucht. In india doet bijna iedereen z'n ding op straat of de bosjes. Het is net de fata morgana, overal gebeurt iets. Iedereen is bezig.

Gedurende onze reis kom ik er steeds meer en meer achter dat bollywood, de filmindustrie van India een vertekend beeld geeft van India.

We rijden naar Rajghat, dit zijn herdenkings plaatsen van belangrijke overleden Indiërs. We gaan naar de crematieplaat van Mohandas Karamchand Gandhi of wel mahatma Gandhi. Het is mooi om hier te zijn en deze man te herdenken. Hij heeft indruk gemaakt op 1 miljard Indiërs, zij verhaal en waar hij voor staat wordt nog steeds doorgegeven. Meer dan 60 jaar na zijn overlijden wordt zijn filosofie over heel de wereld toegepast. Wel 70 landen hebben een beeld van deze man, niet zo groot, niet op zoek naar roem of rijkdom maar het wereldkundig maken van zijn verhaal en waar hij in geloofde. Hij leefde zijn legende. Hans Pieter en ik zijn eerder dit jaar naar eem Ashram in Bali geweest die ook geïnspireerd was door de Gandhi filosofie. En ik heb in 2013 een persoonlijke ontwikkelings training mogen doen die geïnspireerd was door de Gandhi filosofie. Gewoon in ons kikkerlandje. Een klein maar groot man, onze Gandhi djee.

Hans Pieter vraagt nog of ik op de foto wil met de herdenking plek. Ik zeg hem dat hij beter een foto kan maken zonder mij erop. Ik vind het niet zo respectvol.

Het is lunchtijd!! We gaan naar the Chimney. We hebben daar heelijke curry's van kip, dhal, paneer. En de naans in India zijn heerlijk. Voor degenen die niet weten waar ik het over heb, kom volgend jaar bij ons eten want we gaan zeker Indiaas koken en zoeken nog 'ginnypigs'

We bezoeken na de lunch het huis van de president, the parliamentstreet. Daarna gaan we naar de India gate. Het ziet er indrukwekkend uit. Dit monument is gemaakt na de onafhankelijkheid van India.

Het valt me op dat iedereen me aanstaart. Indiërs staren zoiezo, maar dit is hel heel erg en niet naar hp. Later vraag ik aan onze driver waarom dit is. Ik ben gekleed als indier en zou niet moeten opvallen toch? Hij zegt: You are so beautiful, you look like a N.R.I. ahum yeah right...what is N.R.I? Non resident of India...ok blijkbaar heb je dus een status miljonair in india als je er niet woont....ik begrijp het beter nu maar ook weer niet.

Vervolgens gaan we naar Qutub minar. Deze is gebouwd door Qutub-ub-din Aibek. Hij heerste tijdens de slavendynastie. In deze tijd domineerden de moslims in India. Qutub minar heeft de grootste minaretten van de wereld.

Bij alle bezienswaardigheden en monumenten wordt entrance fee gevraagd. Voor Indiërs en foreigners, uiteraard moeten foreigners wel 10 keer meer betalen. Ik besluit in mijn beste hindi een kaartje te kopen voor Indiërs. Het is me gelukt! Voor Qutub minar betalen we voor mij 20 rupee en voor hp 200 rupee. Dat is 0,26 ct en 2,60. Jaja, we letten op de kleintjes!

Qutub minar is indrukwekkend. Een mooie tuin. Hp en ik maken graag selfie's ( dat had je wss al door) en vonden dit een hele mooie locatie. We maken er een aantal bij wat stenen muren. Heel mooi en vervolgens op een platform wat op een podium lijkt. Eerst ieder apart dan wik saampjes, gezellig. Opeens horen we een harde scheidsrechter fluit. Huh? Is dat voor ons? Ja het blijkt. Er staat een bewaker met een fluitje onz'n mond en gebaart oms om er van af te komen. Ik vraag een voorbijganger waarom we er vanaf moesten, er staat namelijk niets aangegeven. Hij verteld ons dat het de graftombe was van de zoon van de bouwer Qutub-ud-mondvol-din-aiibek. Oeps....sorry...zoon van mr Qutub ud mondvol. Haha we liggen beiden dubbel van het lachen, bij Gandhi wilde ik niet op de foto met zijn herdenkings plaats en bij de zoon van Qutub staan we vrolijk te poseren op zijn graftombe...