Kathmandu & Chitwan National Park

Maandagochtend, 13 oktober, onze tijd in India zit er alweer op. . Eerst nog langs een kennis van Virendra die onze aankopen inpakt en naar Nederland verzendt. Hopelijk gaat alles goed aankomen want het zijn ook mooie herinneringen. . We zijn verliefd geworden op India, door alle chaos, armoede en individualisme heen zien we nu een schitterend land.

Het doet je ook denken aan ons leven in Nederland en België. Wat leven we in een luxe. Ja, we hebben onze problemen maar hoevelen van ons moeten zich dagdaaglijks bezig houden met overleven? Hoeveel spullen hebben we daadwerkelijk nodig om gelukkig te zijn? Wanneer is genoeg genoeg?

Ooit gaan we terug naar India, naar het zuiden. Maar nu gaan we naar Nepal! We wilden nog met een bootje om 5u s morgens de ganges op maar het regent onophoudelijk dus we kruipen nog even ons bed in.

Vanuit Varanasi vliegen we naar Delhi, waar onze reis een maand (!) geleden begonnen is. Na een paar uur en een uur vertraging vliegen we door naar Kathmandu. Dankzij onze goede voorbereiding (online visum) raken we vliegensvlug door de douane. We zijn in ons 2de land van onze reis!

De cycloon Hudhud laat zich ook in Nepal niet onbetuigd! De regen waar we ook in Varanasi al mee geconfronteerd werden valt ook hier met bakken uit de hemel. Soms is het best eng, met fel onweer. De wegen liggen er sowieso slecht bij maar zijn met dit weer quasi onbegaanbaar.

Voor ons betekende het een hobbelige en glibberige rit en vervolgens een uitgeregende en koude (van 35 graden in India naar 13 graden in Kathmandu voelje wel) dag binnen blijven in onze homestay, maar we hoorden dat elders in Nepal (Annapurna) honderden mensen vast kwamen te zitten tijdens hun trekking na sneeuwstormen en lawines..

Een dag later is het slechte weer voorbij en in de volle zon bezoeken we eerst Boudhanath, een boeddhistische stupa, de grootste in de wereld. Wat een kleuren, wat een rust, wat een fijn gevoel! De stupa heeft ogen in alle windrichtingen om te waken over de mensheid.

Daarna door naar het hindoeïstische Pashupatinati. Dit lijkt op Varanasi. Aan de oevers van de rivier Bagmati vebranden families hun overledenen. Mannen voltooien de rituelen, even verderop rouwen de vrouwen.

De tempel zelf is zeer heilig en enkel toegankelijk voor Hindus. Arti gaat naar binnen en ziet een levensgrote nandi (koe van Shiva) in goud. Ik kijk ondertussen mijn ogen uit aan de oevers.. alles gaat door, families brengen een in doeken gewikkeld lijk, even verder is een verbranding gaande, een jongen speelt in de rivier, 2 apen krijgen ruzie op het dak van de tempel, een hondje komt vlak achter me in de schaduw liggen. Ook hier weer een rust en vredigheid die ik kan zien door de chaos heen.

Aan de andere kant zitten sadhus.. zelfverklaarde heiligen met beschilderde gezichten, die hun leven toeweiden aan het geloof en geheelonthouding doen.. alhoewel: ze zijn wel zo stoned als een garnaal van de hash. Ze worden door de lokale bevolking gebruikt als een soort orakel of om samen mee te mediteren.

Bij Patan Durbar Square vinden we een leuk rooftop restaurantje met mooi uitzicht. Snel door naar Swoyambhunath Stupa voor het donker wordt! Dankzij Arti haar hindi komen we ook hier met korting binnen! Zolang ik mn mond maar hou en mn kleren uit India draag kan ik makkelijk door voor een Indiaan :-) (Iranees, Pakistani en Afghaan heb ik deze reis ook al gehoord). Arti kan echt beter hindi dan ze zelf dacht. In Nepal spreekt men Nepali maar ze kunnen ook vaak wel een beetje hindi.. de invloed van de bollywood films is ook hier enorm! Wist je dat er elke dag 3 bollywood films uitkomen?

De talloze bollywood commercials achtervolgen ons hier ook.. BangBang, HappyNewYear.. ohhh en super gave muziek ook! Je hoort op tv geen Britney Spears of Rihanna, enkel Bollywood muziek!

Terug naar de stupa. Ook hier weer de ogen. We gaan helemaal rond en draaien alle tonnetjes terwijl we ohmpadmemaniham mantra uitspreken. Meditatie! We hebben ook een mooi uitzicht over Kathmandu en genieten van het schouwspel van spelende baby aapjes.

Nog even de drukte van Thamel (drukke touristische buurt) in en de dag zit er alweer op.

Terwijl ik dit schrijf zitten we alweer 3 dagen verder. De bus hobbelt verschrikkelijk. Het is 18 oktober en we reizen van Chitwan naar Pokhara. Chitwan is een nationaal park en naar verluidt een van de mooiste beschermde natuur reservaten ter wereld. Voor Arti was het de eerste keer in zo een park en ze was stoer! Tijdens de trekking te voet gewoon blijven gaan en zelfs een val-glij partij kon haar niet deren. We maakten ook een mooie tocht in een kano en op een olifant (beiden niet bevoordelijk voor je rug, wat ik ook in deze bus bij elke schok wel een beetje voel).

We zagen neushoorns, 2 soorten krokodillen, herten, een slang en talloze vogels waaronder gigantische toekans.

Er leven ook 125 tijgers waarvan we enkel territorium markeringen zagen. Het had wel stoer geweest om meerdere dagen door het reservaat te trekken, wellicht een idee voor tijdens de rest van onze reis, in een volgend land.

De passie voor natuur is weer iets wat Arti en ik gemeenschappelijk hebben. Natuurlijk missen we onze familie en vrienden, en op een slechte dag nog wat meer dan anders. Maar na meer dan 5 weken reizen groeit ook steeds meer het besef hoe uniek dit is en wat fijn het is om dit samen te beleven.